Dzisiaj rekomenduję szlak nazwany w katalogu: MZ-5079n „Na przedpolach stolicy”. Znakowany jest kolorem niebieskim i prowadzi z Okuniewa, przez Długą Kościelną, Halinów, Konik Stary, Golicę, Wiązownę, Biały Ług, Zbójną Górę do przystanku PKP w Radości. Do przejścia 28.5 km.
Trasa ukazuje nam typowy mazowiecki krajobraz kulturowy; prowadzi terenem płaskim, urozmaiconym wydmami, niewielkimi rzeczkami i torfowiskami. Miejsca zapisane na kartach historii Polski. Liczne zabytki, atrakcje przyrodnicze. Odcinek Okuniew – Wiązowna najlepiej przejść wiosną i latem. Reszta trasy atrakcyjna o każdej porze roku. (0 km) Szlak zaczyna się na rynku w Okuniewie. Ta miejscowość podwarszawska znana była w latach 1530 – 1869 ze słynnych targów. Przepływa przez nią rzeczka Długa.
Najciekawszymi obiektami do zwiedzenia w Okuniewie są:
-kościół budowany w latach 1823 – 1835, pod wezwaniem św. Stanisława Kostki (plebania, kaplica cmentarna), cmentarz żydowski i dwór z parkiem.
– ruiny dworku klasycystycznego Łubieńskich z XIX wieku.
Jednym z ważniejszych wydarzeń i dziejów historycznych miasteczka było lądowanie w 1786 roku balonu z chemikiem Okraszewskim na pokładzie, który wzbudził ogólną sensację i podziw wśród ludności. Lot rozpoczął się na tarasie Zamku Królewskiego. W bezpośrednim sąsiedztwie Okuniewa jak i Sulejówka znajduje się poligon wojskowy – obowiązuje zakaz wstępu.
Dojazd autobusami PKS lub linii prywatnych z Ronda Wiatraczna w Warszawie. Po opuszczeniu zabudowań idziemy pośród łąk wzdłuż skanalizowanej rzeczki Długiej. Minąwszy wieś Budziska dochodzimy do Długiej Kościelnej (6,5 km), w której w 2000 r. spłonął jeden z najcenniejszych zabytków Mazowsza, drewniany kościółek z 1630 r. Obiektami wpisanymi do rejestru zabytków są: dzwonnica i plebania przy nowo wybudowanym (na miejscu spalonego) Kościele p.w. Św. Anny.
Tu można obejrzeć park, cmentarz mariawicki i cmentarz rzymskokatolicki. Dalej uliczkami Halinowa do torów kolejowych Warszawa – Terespol. Przy przystanku kolejowym (9,9 km) pętla linii 704 z Ronda Wiatraczna. Za przejazdem kierujemy się na południe uliczkami Halinowa. Dalej przez zagajniki idziemy do miejscowości Konik Stary (11,4 km), gdzie przecinamy ruchliwą szosę nr 2 (dawny Trakt Brzeski). Za nią zmierzamy początkowo polną drogą cały czas w stronę południa, potem lasem pośród torfowisk i ponownie polami do Golicy (15,0 km). We wsi znajdujemy ruiny młyna wodnego i pozostałości stawów na rzece Mieni.
Znaki niebieskie przechodzą na drugą stronę szosy Mińsk Mazowiecki – Józefów i przez most na lewy brzeg Mieni. Podążamy ścieżkami wśród pół i zagajników do Wiązowny (19,0 km). Jest to duża wieś gminna położona przy ruchliwej szosie Warszawa – Lublin. Dojazd z Warszawy autobusami PKS i linii prywatnych. Na szczególną uwagę zasługują: klasycystyczny kościół z obrazami Wojciecha Gersona i neobarokowy pałac Lubomirskich z zabytkowym parkiem. Na zachód od Wiązowny, pośród wydm zachowały się liczne ślady niemieckich umocnień z 1915 i 1944 r.
Od kościoła idziemy ul. Kościelną do przystanku autobusowego w centrum Wiązowny. Następnie ul. Leśną ku zachodowi. Za ruchliwą szosą lubelską zaczynają się rozległe lasy Mazowieckiego Parku Krajobrazowego. Pośród borów sosnowych na licznych, malowniczych wydmach dochodzimy do Białego Ługu. Jest to międzywydmowe torfowisko wysokie z licznymi kępami turzyc, łanami wełnianki i bagna zwyczajnego (projektowany rezerwat przyrody). Węzeł ze szlakiem czerwonym nr 16.B Międzylesie – Wiązowna (22,3 km). Szlak niebieski prowadzi pośród następnych torfowisk do śródleśnego jeziorka – Kaczego Ługu, ostoi ptactwa wodnego i miejsca lęgowego kaczek krzyżówek. Dalej dochodzimy do luźnej zabudowy jednorodzinnej Zbójnej Góry (24,9 km). W okresie międzywojennym znane letnisko. Nazwa od stojącej tutaj niegdyś karczmy, której właściciel mordował i ograbiał swoich gości. Dalej wśród zagajników, pól, lasków i uliczek Radości. To dawne letnisko powstało na gruntach Zbójnej Góry. Obecnie rozwija się tutaj budownictwo jednorodzinne. Szlak kończy się na przystanku kolejowym Warszawa Radość (28,5 km).
Miłego wędrowania!
Na podstawie opracowania Pawła Ajdackiego, Biała Sowa