Trasa obowiązkowa po Otwocku

Witajcie turyści!
W zasadzie wszyscy jesteśmy turystami w wędrówce ścieżkami naszego życia, lecz niektórzy wędrują także ścieżkami łąk, lasów i pól, czy perciami górskimi. Pieszo, rowerem, kajakiem, czy w siodle, przemierzają kraj wzdłuż i wszerz. A jest co oglądać!


Cóż my, mieszkańcy Otwocka i okolic możemy zobaczyć na okolicznych szlakach? Jak zacząć? Na to pytanie odpowiedzieli krajoznawcy z Otwockiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Wymyślili w tym celu przed laty odznakę „Sympatyk Otwocka”. Zdobywanie jej rozpoczyna się od stopnia popularnego. Jakie wymagania stawia się przed potencjalnym zdobywcą odznaki? Otóż należy przespacerować się trasą obowiązkową.
Zaczynamy nasz spacer od Dworca Kolejowego PKP, by następnie przejść ulicami: Orlą do Powstańców Warszawy, następnie Andriollego upamiętniającą założyciela Otwocka Michała Elwiro Andriollego (płaskorzeźba na budynku Banku PKO), aby obok siedziby otwockiej Spółdzielni Mieszkaniowej i gazowej ciepłowni przejść na cmentarz miejski, który dla krajoznawcy stanowi prawdziwą encyklopedię wiedzy o naszych przodkach. Następnie ulicami Bema, Prądzyńskiego i Dwernickiego dochodzimy do Parku Miejskiego. Tam podziwiamy wybudowany przed II wojną światową gmach Liceum im. K. I. Gałczyńskiego, odpoczywamy na jednej z wielu ławeczek przy fontannie i ulicą Filipowicza obok największego w Europie drewnianego budynku dawnego sanatorium Abrahama Gurewicza, przechodzimy na drugą stronę torów kolejowych. Dzielą one Otwock na dwie części: centrum handlowe i dzielnicę sanatoryjną, otulinę funkcjonujących dawniej, licznych sanatoriów, pensjonatów i dwóch synagog, wysadzonych w powietrze przez hitlerowców rozwiązujących problem żydowski. A było co rozwiązywać, bo dawny Otwock liczył 12 tysięcy Żydów, co stanowiło 75% ludności. Przechodzimy przez strzeżony przejazd kolejowy do ulicy Żeromskiego, by następnie na wysokości kościoła ojców Pallotynów wejść w niegdysiejszą główną ulicę uzdrowiska, ulicę Kościuszki. Dalej ulicą Chopina i Kopernika, dochodzimy do Kościelnej, a stąd już niedaleko do Dworca Kolejowego PKP, gdzie zamykamy czterokilometrowa pętlę naszej wędrówki. Po powrocie do domu wpisujemy do książeczki wycieczek pieszych obiekty spotkane na trasie i przynosimy do biura Oddziału PTTK przy ul. Warszawskiej w celu zweryfikowania normy na odznakę „Sympatyk Otwocka” w stopniu popularnym. Odtąd czujemy się dyplomowanym znawcą Otwocka.


Obiekty zabytkowe i interesujące krajoznawczo położone przy trasie obowiązkowej to:
– Dworzec Kolejowy PKP z początku XX w. -ul. Orla. Pomnik Chrystusa, kopia rzeźby Andrzeja Pruszyńskiego sprzed kościoła św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu, wystawiony z inicjatywy księdza Ludwika Wolskiego przy ul. Orlej. Tablica pamiątkowa poświęcona M. E. Andriollemu -ul. Andriollego na budynku PKO BP. Dom drewniany w stylu *świdermajer* -ul. Andriollego 66. Na cmentarzu oglądamy kwatery żołnierzy Wojska Polskiego z lat 1939-1944, Kwatery żołnierzy Armii Czerwonej 1944-45, pomnik Ofiar Stalinizmu 1944-46., grób gen. Juliana Filipowicza. Park Miejski, założony w latach 20-tych XX w. przy ul. Filipowicza, – d. Kasyno i Dom Zdrojowy z połowy lat 30-tych XX w. -ul. Filipowicza 9. d. Pensjonat Gurewicza, drewniany z początku XX w. -ul. Armii Krajowej 8. Zespół drewnianych willi z przełomu XIX i XX w. w stylu *świdermajer* -ul. Żeromskiego róg ul. Kościuszki. Pomnik upamiętniający pobyt marszałka J. Piłsudskiego w Otwocku przy ul. Kościuszki. Zespół drewnianych willi z przełomu XIX i XX w. w stylu :świdermajer: -ul. Chopina, Kościelna. Kościół parafialny p.w. św. Wincentego a,Paulo, pierwotnie z 1906r., przebudowany na przełomie lat 20 i 30 w stylu modernistycznym, wewnątrz obraz Matki Bożej Swojczowskiej z XVIIw. Przy ul. Kościelnej. Pomnik Swojczan na terenie kościelnym przy ul. Kopernika. Ruina neogotyckiej willi *Julia* , dawnego inhalatorium, dawnej poczty, z końca XIX w. przy ul. Kościelnej 2.


A czy naprawdę znasz już cały Otwock? Nic podobnego. Musisz jeszcze pochodzić. Ale o tym innym razem.


BACA